(1982-1984)
Opnieuw ging ik met Hans Kersten (Satirikon) aan de slag. Nu zou het cabaret worden, zonder expliciete politieke boodschap. We hadden dezelfde taakverdeling: Hans schreef de teksten en ik verzorgde de muziek. Het programma ging Snelweg heten. Bij de try-out in een klein buurtcentrum had Hans meteen maar mensen van het Leids Cabaretfestival uitgenodigd. Die waren redelijk mild. Althans, ze zeiden dat ze niet het advies gaven meteen maar te stoppen. Dat was al heel wat.
Als naam voor het cabaret hadden we Het Leukste Sinds Jezus Christus bedacht. We kregen personele uitbreiding. Eerst kwam toetsenist Richard van Gerwen ons versterken en daarna voegde zich ook Twan Verstraeten erbij met dwarsfluit en gesproken woord.
Met zijn vieren speelden we op een cultureel festival op de markt in Roosendaal, waar ze ons op het affiche hadden aangekondigd als “Het Leukste Sinds…” , de volledige naam vonden ze blijkbaar te gewaagd. Maar, het was wel de aanleiding voor ons om een andere naam te kiezen. Dat werd De Constante Factor. Echter, het verval trad alweer in. Eerst gooide Twan de handdoek in de ring en later haakte ook Richard af.
Hans en ik herbezonnen ons, we wilden weer een andere naam. Kroegeigenaar Wyo Hopstaken van De Drie Weesgegroetjes te Roosendaal opteerde voor Beidehans, maar zelf vonden we Tweedehans sterker. Maar toen Hans naar Bergen op Zoom verhuisde en ik in Haarlem mijn vervangende dienstplicht aan het vervullen was, stierf het toch langzaam af.
De eigenlijke titel van Eigen dingen weet ik niet meer. Richard van Gerwen maakte de muziek en speelde de toetseninstrumenten in. Ik heb daaroverheen de zang erop gezet.
De andere twee opnamen, Dromen zijn bedrog en Oh, realiteit, heb ik op mijn Fostex 4-sporen cassettedeck opgenomen. Ik heb zo ongeveer alle instrumenten die ik voorhanden had ervoor gebruikt, inclusief ukelele en een mini-synthesizer. Teksten van Hans Kersten, muziek van mij. De Fostex heeft het intussen begeven.